Lesson Transcript

Hi, everyone.
In this lesson, you'll practice your listening skills with one classic story told in two
surprising ways.
Listen carefully and tell us which version you prefer.
Let's begin.
เด็กเลี้ยงแกะกับหมาป่า 2.0: การแจ้งเตือนเงียบหาย
มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ
เขาต้อนแกะขึ้นเนินเขาทุกวันพร้อมหุ่นยนต์สุนัขคู่ใจ
บ่ายวันหนึ่ง เขารู้สึกเบื่อ จึงส่งข้อความในห้องแชตของหมู่บ้านว่า
“หมาป่า ช่วยด้วย”
ทันใดนั้น โดรนก็บินส่งเสียงหึ่งเต็มท้องฟ้า หน่วยควบคุมสัตว์รีบขึ้นมาที่เนิน แต่กลับพบแค่เด็กชายที่กำลังยิ้มกริ่ม
วันถัดมา เขาทำอย่างนั้นอีกครั้ง
“หมาป่า ช่วยด้วย”
ครั้งนี้ ชาวบ้านเปิดกล้องวงจรปิดดูแบบสด ไม่มีหมาป่า มีแต่เด็กคนเดิมที่กำลังหัวเราะใส่โทรศัพท์
จู่ ๆ หน้าจอของเขาก็สว่างขึ้นพร้อมการแจ้งเตือนขึ้นว่า
“@shepboi2025 ถูกลบออกจากแชต”
เขาถอนหายใจ หมดสิทธิ์แกล้งแล้ว
ทันใดนั้น เขาเห็นอะไรเคลื่อนไหวในดงไม้จากหางตา
มีเงาและเสียงคำราม
หมาป่าเดินออกมาจากดงไม้
มือของเขาสั่นขณะพิมพ์ข้อความว่า
“หมาป่า ช่วยด้วย ได้โปรด”
แต่ไม่มีห้องแชต ไม่มีโดรน ไม่มีใครตอบ
เขาเสียใจอย่างเป็นที่สุด
เด็กเลี้ยงแกะกับหมาป่า 2.0: เสียงกรีดร้องที่ได้สปอนเซอร์
มีเด็กชายคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ
เขาเฝ้าดูแกะบนเนินเขาทุกวันพร้อมหุ่นยนต์สุนัขคู่ใจ
บ่ายวันหนึ่ง เขาส่งข้อความไปที่เมืองว่า
“หมาป่า ช่วยด้วย”
ชาวบ้านรีบวิ่งกันมา แต่ไม่พบอะไรเลย
พวกเขาโกรธมาก
นายกเทศมนตรีต่อว่า “ไอ้คนโกหก”
เด็กชายดูเศร้าเสียใจ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เขาส่งวิดีโอมา
ในวิดีโอมีหมาป่าตัวใหญ่ตาเรืองแสงอยู่ใกล้ฝูงแกะ
เด็กชายกรีดร้อง “หมาป่า”
ชาวบ้านรีบวิ่งกันมา
นายกเทศมนตรีกล่าวขอโทษกับเขา
พวกเขาซื้อรั้วใหม่ สัญญาณเตือน และเครื่องติดตามแกะ
ทุกกล่องมีข้อความว่า: WolfSecure
เด็กชายเปิดดูโทรศัพท์
เขาได้รับเงินจาก WolfSecure: 10,000 ดอลลาร์
เขาปีนขึ้นรถจี๊ปคันใหม่เงาวับ
ป้ายทะเบียนเขียนว่า: CRYWOLF
นายกเทศมนตรีพูดว่า
"เขาเป็นเด็กดี"
เด็กชายยิ้ม โบกมือ และขับรถออกไป
เด็กเลี้ยงแกะกับหมาป่า 2.0: จากความโดดเดี่ยวสู่การได้ยิน
มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ
เขาต้อนแกะขึ้นเนินเขาทุกวันพร้อมหุ่นยนต์สุนัขคู่ใจ
บ่ายวันหนึ่ง เขารู้สึกเบื่อ จึงส่งข้อความในห้องแชตของหมู่บ้านว่า
“หมาป่า ช่วยด้วย”
ชาวบ้านรีบวิ่งกันมา
แต่ไม่มีหมาป่า มีแต่เด็กชายที่กำลังยิ้ม
พวกเขาตะโกนว่า “อย่าทำให้พวกเราเสียเวลา”
เด็กเลี้ยงแกะกลับมาโดดเดี่ยวอีกครั้ง
สัปดาห์หลังจากนั้น มิราขึ้นมาบนเขา
เธอนั่งลงแต่ไม่ได้พูดอะไร
ผ่านไปสักพักใหญ่ เด็กชายพูดว่า
“ผมก็แค่เหงา”
มิราตอบว่า
“อย่างนั้นหรือ บางทีอาจจะมีคนอื่นที่เป็นเหมือนคุณ คุณควรลองพูดคุยกับคนอื่นดูนะ”
พอพวกเขากินอาหารกลางวันเสร็จ มิราก็ไปตามทางของเธอ
เด็กชายคิดว่า "มีคนอื่นที่เป็นเหมือนฉัน"
เขาเลยลุกขึ้นแล้วเริ่มเขียนโค้ด
WolfChat แอปสำหรับเด็กเลี้ยงแกะ
มันเติบโตเร็ว
มีเด็กเลี้ยงแกะหลายคนเข้าร่วม
พวกเขาแบ่งปันเรื่องราว เรื่องตลก และเรื่องที่สำคัญที่สุด คือการแจ้งเตือน
บางคนติดตามหมาป่าโดยใช้โดรนและเซนเซอร์
วันหนึ่ง WolfSecure ผู้นำเรื่องความปลอดภัยจากหมาป่า ได้ขึ้นทะเบียนข้อมูลของพวกเขา
ตอนนี้เด็กเลี้ยงแกะยิ้มบ่อยขึ้น พูดคุยกับคนในเมือง และมีความสุข
เขาไม่ตะโกนร้องว่า “หมาป่า” อีกเลย
Great listening!
Which version did you prefer and why?
Share your thoughts in the comments below.

Comments

Hide