| Hi, everyone. |
| In this lesson, you'll practice your listening skills with one classic story told in two |
| surprising ways. |
| Listen carefully and tell us which version you prefer. |
| Let's begin. |
| มดกับตั๊กแตน 2.0: ทำงาน เล่น แล้วทำซ้ำ |
| ฤดูร้อนมาถึง |
| มดทำงาน มดทำงานทุกวัน |
| ในแต่ละวัน มดเดินผ่านตั๊กแตนที่กำลังเล่นดนตรีใต้แสงอาทิตย์ |
| วันหนึ่ง มดถามว่า “คืนนี้ขอฉันร่วมวงด้วยได้ไหม” |
| ตั๊กแตนตอบว่า “ได้สิ” |
| พวกเขาเต้นรำ หัวเราะ และเล่นดนตรีด้วยกันใต้แสงดาว |
| วันต่อมา ตั๊กแตนพูดว่า “อยู่เล่นต่อสิ” |
| มดตอบ “ไม่ได้หรอก ต้องไปทำงาน ไปกับฉันสิ” |
| ตั๊กแตนยิ้ม “ไว้คราวหน้านะ” |
| มดไปทำงาน ตั๊กแตนก็กลับไปเล่นดนตรี |
| คืนนั้นมดกลับมา “ฉันขออยู่เล่นด้วยสักพักได้ไหม” |
| ตั๊กแตนตอบ "ได้สิ" |
| พวกเขาเต้นรำ หัวเราะ และเล่นดนตรีด้วยกันใต้แสงดาวสักพักหนึ่ง |
| วันต่อมา ตั๊กแตนพูดว่า “อยู่เล่นด้วยกันต่อเถอะ” |
| มดตอบ “ไม่ได้หรอก ต้องไปทำงาน ไปกับฉันสิ” |
| ตั๊กแตนยิ้ม “ไว้คราวหน้านะ” |
| มิรามาฟังตั๊กแตนเล่นดนตรี หลังเพลงจบ เธอพูดเบา ๆ ว่า |
| “เพื่อนของเธอฉลาดนะ ถ้าทำแต่งานก็พลาดความสนุก ถ้าเล่นอย่างเดียวก็อยู่ไม่รอดพ้นฤดูหนาว ความสมดุลเป็นสิ่งที่ดีที่สุด” |
| เช้าวันรุ่งขึ้น ตั๊กแตนใส่ชุดทำงานแล้วเรียกมด |
| “ขอไปทำงานกับเธอด้วยได้ไหม” |
| พวกเขาทำงานด้วยกัน มันเป็นงานหนักสำหรับตั๊กแตน แต่เขาก็พยายามอย่างเต็มที่ |
| พวกเขาทำงานหนักในตอนกลางวัน และเล่นดนตรีใต้ต้นไม้ในแต่ละคืน |
| มดช่วยตั๊กแตนวางแผน ตั๊กแตนช่วยมดให้มีความสุข |
| เมื่อฤดูหนาวมาถึง พวกเขาพร้อมแล้ว และเสียงดนตรีก็ไม่เคยเงียบหายไป |
| มดกับตั๊กแตน 2.0: ผู้ประกอบการสุดสะพรึง |
| ตลอดฤดูร้อน มดทำงาน |
| แต่ตั๊กแตนเล่นดนตรีใต้แสงอาทิตย์ |
| มดถาม “ไม่กังวลกับฤดูหนาวหรือ” |
| ตั๊กแตนตอบ “ไม่มีใครในครอบครัวของฉันรอดพ้นฤดูหนาวเลย ฉันก็เลยใช้ชีวิตในขณะที่ทำได้” |
| มดไม่เถียง แต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของตั๊กแตน |
| ต่อมา มิราผ่านมา เธอพูดว่า “บางคนมองว่าเป็นความเกียจคร้าน บางคนกลับมองว่าเป็นโอกาส” |
| มดพยักหน้า |
| เขาหยุดทำงานให้รัง แล้วเริ่มขุดและสร้างสิ่งใหม่ |
| อุโมงค์ใหญ่ ห้องใหญ่ ประตูใหญ่ |
| เขาขอยืมเสบียงอาหารจากเพื่อนและครอบครัว |
| มดตัวอื่นเตือนเขาว่า “นายกำลังทำงานผิดเรื่องอยู่นะ” |
| แต่มดก็ยังทำต่อไป |
| แล้วฤดูหนาวก็มาถึง ตั๊กแตนเริ่มหิวโหย |
| มดกล่าวอย่างอบอุ่น “ตั๊กแตนทั้งหลาย เข้ามาข้างในสิ เข้ามาให้หมดเลยนะ” |
| พวกตั๊กแตนเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่ พวกเขาเต้นรำ กิน และหัวเราะกัน |
| จากนั้น ประตูใหญ่ก็ปิดดังปัง |
| สามวันต่อมา อุโมงค์ก็เปิดออกอีกครั้ง |
| เหนือประตูมีป้ายเขียนว่า |
| “เดอะครันชีไวโอลิน – ขาตั๊กแตนทอด” |
| ธุรกิจเฟื่องฟูมาก |
| แม้แต่ราชินีมดก็ยังมีโต๊ะประจำ |
| Great listening! |
| Which version did you prefer and why? |
| Share your thoughts in the comments below. |
Comments
Hide